Urodzinowe lądowanie w domu …

Świat szybko zareagował na zamachy terrorystyczne we Francji, przynajmniej z punktu widzenia bezpieczeństwa na lotnisku. Od momentu wejścia do budynku lotniska do wejścia na pokład samolotu, musieliśmy przejść przez 3 kontrole bezpieczeństwa, a przy ostatniej nie mogliśmy wnieść nic, nawet wody kupionej już na strefie. Ale rozumiem, choć w danym momencie zdenerwowało mnie to.

Lot z Jakaraty był opóźniony o ok. godzinę, podobnie jak przylot. Latanie w nocy ma swoją przewagę, bo 13 godzin szybko mija. Stambuł – na wejściu z samolotu do strefy transferowej kolejna kontrola, która z uwagi na ogromną ilośc pasażerów zajmuje ok. 40 minut. To dla naszego bezpieczeństwa, powtarzam sobie.

Lot do Warszawy (do uzupełnienia)

Krótko podsumowując Indonezję, ludzie są bardzo życzliwi i zaryzykuję osobista opinię, że z poznanych dotąd nacji azjatyckich, najżyczliwsi. Z angielskim bywa rożnie. Lepiej w dużych miastach i hotelach, w regionach poza ośrodkami urbanistycznymi, już niekoniecznie. Ale przy odrobinie wyobraźni i kreatywności, uda się dogadać. To pod warunkiem, że nie zasypiemy ich wyszukanym słownictwem.

Zaskakujące było to, że Indonezyjczycy kojarzą nasz kraj, albo z uwagi na Lecha Wałesę i Solidarność, albo z uwagi na podobieństwo flag, albo kojarzą nas z Rosjanami, choć Polaków w Indonezji nie ma dużo. Brytyjczyków, Niemców i Rosjan (plus wszędobylskich Amerykanów) jest najwięcej, o czymś świadczą języki używane w menu. Należy tez wspomnieć, ze bardzo rozpoznawalna postacią z Polski jest rownież nasza obecna fotoblogach gwiazda Robert Lewandowski. Wymieniany jest jednym tchem razem z Messim i Krysią. Dodatkowo, co nas ogromnie zdziwiło, Polska kojarzona jest także z …Andrzejem Gołotą.

Kraj jest niezwykle rozległy i przy tak małej ilości dni urlopowych, trzeba się naprawdę nagimnastykować nad logistyka, by połowy wakacji nie spędzić na transferach. To wszystko pod warunkiem, że chce się zobaczyć nieco więcej niż tylko piękne plaże na Bali. Podróżowanie po Indonezji to bowiem nie lada wyzwanie. Infrastruktura drogowa jest w miarę na Jawie, Sumatrze i Bali, a i tak są to w większości drogi jednopasmowe , a więc mocno zakorkowane. Pokonanie odcinka 130 km zajmuje ok. 4 godzin jazdy autobusem, a to przy założeniu, że uda Ci się wsiąść do pierwszego autobusu, który podjedzie …

Nam się nie udało gdy próbowaliśmy przedostać się z Jawy na Bali. W związku z powyższym, nie udało nam się zrealizować planu minimum, który ponadto co widzieliśmy obejmował rownież Komodo, ale to kraj na tyle interesujący, że z pewnością wrócimy tu jeszcze, żeby poznać rytualne obrządki pogrzebowe w Toraja na Sulawesi (daw. Celebes), zobaczyć wspomniane smoki z Komodo, które – o ironio – najlepiej się maja na sąsiadującej z Komodo Rinca Island, a także eksplorować dziką Papuę (hmmm… o tym pomyśle jeszcze Łukaszowi nie mówiłam).

Cenowo, Indonezja nie jest najtańszym krajem. Powiedziałabym, ze minimalnie tańszym od Malezji. Jakkolwiek, nie żyjąc ani zbyt skromnie ani zbyt rozrzutnie, udało nam się zmieścić w założonym budżecie. Bilety lotnicze w cenie promocyjnej to wydatek rzędu 1000 euro, transfery uwzględniające taksówki, lokalne przeloty, promy i łódki to ok. 370 euro, noclegi zamknęły nam się w kwocie 300 euro. Wycieczki i wstępy do parków narodowych czy do moich ruinek to 325 euro, jedzenie 470 euro przy założeniu, że pijemy minimum jedno piwko na głowę dziennie. Do tego dochodzą pamiątki i inne konieczne wydatki, które są już bardzo indywidualną kwestią. W dalszym ciągu więc wychodzi taniej jak z Logos Tour 🙂

Wracamy pozytywnie naładowani i z planem na rok kolejny 🙂

Może Cię zainteresować także:

Najtrudniejszy zawód świata Z wizytą w spirytystycznej stolicy Bali Welcome in Jakarta Podglądanie rybek